3"Wyznanie"

"Wyznanie"

******(El.)

-Spakowana?-mój brat zapytał mnie gdy jeszcze spałam

- Śpiąca-rzuciłam w niego czymś co było pod ręką i przewróciłam się na drugi bok- wiesz chyba spakowanie 600 kartonów i 12 walizek ni zajmie mi minuty- warknęłam

-Dobrze, dobrze. Siostruniu…

-Co gówniarzu?-zaśmiałam się pod nosem

- Hej nie mów tak do mnie! Ja do ciebie grzecznie, miło, opiekuńczy młodszy brat, martwi się o swoją starszą siostrę, a ty.. no proszę, nie wiedziałem że taka jesteś.

-Hej, to że ty nie musisz spać i w nocy szukasz dla mnie zwierząt, nie oznacza, że ja jestem taka sama!

-Dobrze, pomóc ci się spakować?

-Skoro nalegasz…- zaczęliśmy się śmiać

- Dobra będziemy mieszkać na 4 piętrze, w podziemi mamy 4 pomieszczenia dla siebie, piwnice, gdzie korytarz jest wspólny, wózkownie, i 2 pomieszczenia gospodarcze. A’propos musisz brać te wszystkie kartony?

- No w sumie… co tydzień będziemy tu wracać. A jeszcze jak będzie ta rozprawa to zwolnię się z lekcji na tydzień, muszę się do niej przygotować.

-Dobrze, ale.. co to za ubrania- wyjął z mojej osobistej szuflady czarne koronkowe majtki i króciutką imprezową sukienkę- uu siora nie znałem cię od takie strony. Myślałem, że chodzisz w ciemnych renesansowych sukniach.

-Teraz to się zachowałeś jak jakiś gówniarz. Kupiłam dużo ciuchów do szkoły, bo przecież nie będę chodziła w tym na lekcje. Oh… ma 500 lat a zachowuje się jak 5 latek!

- Nie denerwuj się tak! Przepraszam. Zajmuję się już szafą ze spodniami.

Jak on mnie denerwuje! Po co ja go zmieniałam. Umarłby w męczarniach, ale przecież to mój braciszek. Heh jeśli 500 letniego wampira można nazwać braciszkiem.

***(Meg)

-Siora! Jest 14:30, dziewczyny będą za 30 minut, a my jeszcze nie mamy prezentu!

-Sorry Alex, a masz cos dla nich wymyślone?

-Ta, zwierzaka. Tylko jakiego?

-Świnki morskie! 2! O jakie będą słodkie..

-Masz rację. Chodź, pojedziemy do zoologicznego.

Ubrałam się i weszłam do samochodu, dziś kolej Alex. Muszę wykonać listę.

-Alex masz kartkę i długopis gdzieś?

-Raczej tak, poszukaj w schowku.

-Spoko.

Znalazłam, no to co będzie im potrzebne. Hmm .. 2 świnki, 2 klatki, 2 piski, 2 poidełka, 2 karmniki.. co jeszcze? Co jeszcze?

-Meggie, co tam piszesz?

-Listę co trzeba kupić.

-A masz tam zapisane jedzenie i witaminy?

- A no tak!  I jeszcze coś, żeby po tym chodziły i załatwiały się.

-to się nazywa trociny- i zaczęła się śmiać

Ok. Chyba tyle. Mam nadzieję że im się spodoba.

****** (El)

Dojechaliśmy do Seattle. Duży blok. Wchodzimy do środka, najpierw zanieśliśmy do piwnicy kilka kartonów ( z 500 wybrałam tylko 30 najpotrzebniejszych) i weszliśmy do windy. 4 piętro numer 19 i 20. Na końcu korytarza. Rozdzieliliśmy się, przekręciłam zamek od drzwi i moim oczom ukazało się małe, przytulne mieszkanko. Dogi korytarz, po lewej szafka na buty i wieszaki, na końcu po prawej duża szafa, a naprzeciwko wejścia łazienka, toaleta. Przedpokój zakręcał w lewo do kuchni. Po prace stronie, gdy się zamknęło drzwi był mój pokój. Naprzeciwko kanapa, po prawej komoda, biurko i szafa, po lewej mała półeczka na książki. NA łóżkiem było okno. Wyszłyśmy z mojego pokoju. Za szafką na buty znajdował się pokój Angel. Po lewej 2 szafki, po prawej długa szafa i biurko. Naprzeciwko znajdowało się łóżko. Salon. W oczy rzucała się kanapa naprzeciwko wejścia, a po lewej 2 fotele i ława. Naprzeciw kanapy stał wielki regał z dużym telewizorem LCD.

-Miło tu- uśmiechnęła się Angel. Miała świeczki w oczach.

- Co się stało?

- to przypomina mi miejsce gdzie żyłam zanim zostałam anielicą.

-Przytul się do mnie.

- O, El. Cieszę się, że jesteś ze mną.

-Nie to ja się cieszę, że cię poznałam.

Tuliłyśmy się tak, dopóki chłopaki nie weszli.

-Czadowy macie domek. My również. To co jakaś mała imprezka na rozpoczęcie nowego życia?

-Mercury! Wróć na Ziemię!

-Dawno już to zrobiłem, a ty mnie potem uratowałaś.

Wszyscy zaczęliśmy się śmiać. Tak to było to. Szkoła, chłopaki, rodzina. Będzie dobrze, może.. może znajdę moje córeczki.

***(Alexis)

Rozległo się pukanie. To pewnie dziewczyny.

-Alex ja otworzę- krzyknęła Lil

-Dzięki kochana!

-Gdzie Meg i Alex?- tak to była Beth.

-Nasze prezenty mamy schowane w samochodzie później je przyniesiemy- a to była Mon.

-Dobra, wejdźcie do salonu.

Na stole leżały chipsy, paluszki, żelki, cukierki, m&m's, 3 różne ciasta i 2 torty. Na jednym było napisane Beth i Monica, a na drugim Alexandra i Margaret.

-Hej skarby! Sto lat!- moja Mon.

-Misiek, najlepszego, kochamy- odpowiedziała za nas Meggie.

-No dziewczynki, czas na prezenty- powiedziała mama.

-To ja pierwsza-wykrzyknęła Lilian.- Siostry to dla was. Komplet biżuterii.

Każda z nas dostała kolczyki, naszyjnik i bransoletkę. Meg fioletowy komplet, ja błękitny. Kochałyśmy te kolory.

-Dzięki- powiedziałyśmy równocześnie

- A to dla Beth i Mon.

- O Lil nie trzeba było.

- Śmieszne koszuli z napisem „Shut up” czarno-biała, a druga „I think, I’m allergic to mornings” biało-brązowa.

-Lil jesteś super!

- Córeczki, wiem jak to jest mieć jeden samochód na 2, więc kupiłam wam drugi. Taki są, tylko, że czarny- tamten był srebrny- podzielicie się. A do tego macie po 100 złoty.

-Mamo jesteś wspaniała!

- A dla blondyneczek są bony do ich ulubionego sklepu. O wartości 300 złoty.

-Pani Martho, jest pani wspaniała!

-A to nie wszystko, Meg leć po nasz prezent.

-Już!

Po 5 minutach rozległo się kwiczenie, do salonu Meggie wniosła 2 klatki żółtą i czerwoną.

-Proszę to dla ciebie Beth- podałam jej czerwoną klatkę- Ta w środku to Bella- powiedziałam

- Mon, to jest Moly. To są wasze prezenty- powiedziała Meggie. Dziewczyny wydawały się zaskoczone- nie podobają wam się prezenty?

-Nie są świetne, ale mamy takie same dla was!

Monica pobiegła do samochodu i wniosła 2 śliczne świnki morskie.

- Dla Meredit jest Farcik, a dla Alexis Tody.

-Kocham was!

-My was również

-Może się przebierzecie na dyskotekę? Już 16:30. Za godzine przyjdą chłopaki.

- A no tak!

-My powiedziałyśmy Mike’owi..

-..i Roy’owi, żeby przyjechali tutaj- dokończyła Mon

- Ale jest jeszcze jedna sprawa, o której wam musimy powiedzieć. Mon jesteś gotowa?

-Tak. Zauważyłyście, że w naszej rodzinie jest dużo osób rudych.

- No ta- nie wiedziałam o co im chodzi

- Jesteśmy lisicami, zmieniamy swój kształt, a blondynkami jesteśmy bo urodziłyśmy się w zimie. Możemy być zwierzęciem kiedy chcemy, ale robi to tylko w słusznych sprawach

Zatkało nas. To nasze przyjaciółki. Nie bały się nam tego powiedzieć

-Zmienia to coś? Możecie się z nami przyjaźnić?- z niezręcznej ciszy wyrwała nas Meg

-No tak

- To teraz dla nas się liczy, a teraz chodźcie się przebrać.